“Huh, klopt dit wel?”, was onze eerste reactie. Maar tot onze verbazing is dit wel degelijk juist. In 1997 is het Limburgs namelijk officieel erkend als streektaal en dus al 25 jaar (!) geen dialect. Hoppa, weer een extra skill op onze Cv’s!Het Limburgs is weliswaar een verzameling van verschillende dialecten die dusdanige overeenkomsten hebben dat ze passen in een aparte taalgroep.

Ontstaan en gebied

Het oudste Limburgs stamt uit +/- 1170, in het werk van Henric van Veldeke (een volkstalige schrijver uit Hasselt). Binnen Nederland wordt het logischerwijs gesproken in de provincie Limburg. Maar ook in een deel van België en Duitsland wordt Limburgs gesproken.

Toontaal

Niet Limburgs-sprekers beschrijven de taal vaak als ‘zangerig’. Hoe zeer wij het soms ook willen ontkennen, het is waar. Dit komt doordat het een toontaal is, wat wil zeggen dat je betekenisverschillen aan woorden kunt geven door één lettergreep op verschillende manieren uit te spreken. Voorbeeldje: als je ‘bein’ langgerekt uitspreekt, weten Limburgers dat het over één been gaat. Maar als je het kort en krachtig uitspreekt, dan wordt het meervoud en heb je het dus over meerdere benen. Toontalen zijn vrij zeldzaam in Europa. Bovendien blijkt uit onderzoek dat sprekers ervan toongevoeliger zijn dan anderen. We mogen als Limburgers dus best trots zijn op onze zangerige taal ;).

‍

Liefs,Fleur & Ellis

Bron: overnederlandsgesproken.jouwweb.nl