Deze historische plek passeren wij regelmatig als we onderweg zijn in het zuiden van Limburg. Grote luxe hekken vormen de ingang en vanaf de autoweg is het hoge monument duidelijk zichtbaar. Al op jonge leeftijd werd onze interesse dan ook gewekt. Jaren later kunnen we wel stellen dat de unieke Amerikaanse begraafplaats in Margraten een bezoekje waard is. O.a. door de vele persoonlijke verhalen die hier begraven liggen.

Soldaat Arthur B. Johnston

Tegenwoordig is mijn eerste associatie met deze gedenkplaats soldaat Arthur B. Johnston. Een aantal jaren geleden erfden mijn ouders zijn graf namelijk van mijn oma. Zij adopteerde het in 1946. Mijn vader heeft zoveel mogelijk informatie over deze dappere man verkregen en alles gebundeld in een album. Het blijkt dat hij co - piloot was, op 23-jarige leeftijd omgekomen tijdens een vlucht bij de slag bij Emden (net over de grens bij Groningen).[caption id="attachment_1745" align="alignnone" width="1024"]

Oma op Memorial Day 1946 bij het kruis van Arthur[/caption][caption id="attachment_1743" align="alignnone" width="1024"]

Album met alle verzamelde informatie[/caption]8.301 Amerikaanse militairen die in Margraten begraven liggen zijn geadopteerd door omwonenden. Elke jaar op Memorial Day (laatste zondag van mei) gaan mijn ouders bloemen leggen bij zijn kruis, waar ze een foto van hem bij hebben laten plaatsen. Hierdoor krijgt de begraafplaats een hele andere, persoonlijke lading. Hier rusten helden.

Ereplein

Na het passeren van de hekken loop je als bezoeker naar het Ereplein. Voor de grote toren bevindt zich een bronzen beeld van een rouwende moeder, die weerspiegelt in een vijver. Aan de linkerkant staat een kapel waar 3 grote landkaarten zijn geplaatst. Hierop staan beschrijvingen van de activiteiten van het 1e Amerikaanse Leger in de regio gedurende de Tweede Wereldoorlog. Aan de rechterkant ligt het bezoekerscentrum.[caption id="attachment_1741" align="alignnone" width="1024"]

Vijver met standbeeld[/caption]

Vermiste militairen

Niet alle soldaten zijn teruggevonden. Maar liefst 1722 Amerikaanse militairen zijn destijds als vermist opgegeven. Hun namen staan op de muren aan beide kanten van het Ereplein, ook wel ‘de Walls of the Missing’. Sommigen zijn voorzien van een rozet, deze soldaten zijn later toch nog teruggevonden.

De begraafplaats

Na de toren volgt een indrukwekkend gezicht. Oneindige witte kruisjes staan in parallelle rijen naast elkaar in het gras. Dit is de eigenlijke begraafplaats, verdeeld in zestien vakken met elk hun eigen letter. Zo ligt soldaat A.B. Johnston in vak C, graf 20 rij 20. Mooi feitje: alle gesneuvelden zijn hier gelijk. Officieren en soldaten liggen door elkaar met elk een zelfde kruisje. Joodse militairen hebben verder een gedenkteken met davidsster. Daarnaast zijn toch 6 afwijkende kruisjes te zien, hier liggen ontvangers van een ere medaille.[caption id="attachment_1742" align="alignnone" width="1024"]

Begraafplaats met witte kruisjes[/caption]De lange laan met aan beide kanten bomen, brengt de bezoeker uiteindelijk naar een vlaggenmast aan de achterzijde. Ga zeker eens een kijkje nemen op deze unieke historische plek. De Amerikaanse begraafplaats is dagelijks geopend.Liefs,Fleur